دوره 5، شماره 1 - ( 1394 )                   جلد 5 شماره 1 صفحات 57-43 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- استادیار دانشکدۀ معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران.نویسنده مسوول
2- دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
3- کارشناس مهندسی معماری دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
چکیده:   (12518 مشاهده)
اگرچه ب هطور مسلم مهمترین عامل مکان یابی شهر در دنیای گذشته منابع طبیعی و به ویژه کیفیت و قابلیت های عناصر چهارگانه آب و باد و خاک و آتش )تابش) در زندگی انسان بوده است؛ ولی جزئیات قاعد ههای این علم در هاله ای از ابهام قرار گرفته و امروزه تنها بر اساس علم تنظیم شرایط آسایشی بدن انسان و بدون توجه به آن مبانی به این کار مبادرت م یورزند. در این تحقیق بر آنیم تا نقش عنصر طبیعی باد را در سامت انسا نها با توجه به متون طبی سنتی و تأثیر آن در انتخاب مکان و ساختار شهرها تطبیق داده و بررسی نماییم. بدی نمنظور پس از بررسی متون دینی، فلسفی، طبی و تشریح اولوی تهای بادها از دو بعد جهت وزش و مبدأ وزش، شش پهنۀ اقلیمی تعدادی از شه رهای کهن و مهم و پرجمعیت از جهت وجود یا فقدان بادهای مطلوب یا نامطلوب ب هترتیب تنظیم شد. در پایان با مطالعۀ ساختار نمون های از شهر های با باد مطلوب و نمونه ای از بادهای نامطلوب شیوۀ بهر همندی یا مقابلۀ شهر های سنتی با باد، مورد مطالعه قرار گرفت. روش بررسی مبانی طبی، تفسیری و استدلالی و در حوزۀ شواهد مصداقی، مورد پژوهشی و تحلیل منطقی است. نتایج ب هدست آمده نشان می دهد باد ب هخاطر تأثیر مستقیمی که بر سامت انسان دارد یکی از عناصر اولویت مند در کامیابی شهر و ساختار آن و معماری بومی هر منطقه است. مبانی رومی نشان از پرهیز و گریز شهر ها و معماری یونان، از باد م یدهد، در صورت یکه در معماری و شهرسازی اسامی ایرانی و مبانی حکمی و آیات و احادیث توجه به باد ها ارزشمند و یکی از عوامل ارتقای سامت دانسته شده است. در متون از باد شمال و شرق )هنگام غروب( و باد غرب )هنگام صبح( به نیکی یاد شده است. ولی در نگاه کلی باد غرب و جنوب دارای مضرات زیاد دانسته شده است، چرا که از گرما برخاسته و بیماری زاست. این تحقیق شیوۀ توجه به با دهای مثبت و منفی را در ساختار 16 شهر مورد مطالعه قرار داده است.
متن کامل [PDF 1015 kb]   (17024 دریافت)    

دریافت: 1394/7/21 | پذیرش: 1394/1/1 | انتشار: 1394/7/21

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.