دوره 9، شماره 4 - ( 1398 )                   جلد 9 شماره 4 صفحات 271-257 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- ﮔﺮوه ﻣﻌﻤﺎری، داﻧﺸﮑﺪه ﻋﻤﺮان، داﻧﺸﮕﺎه تبریز، تبریز، ایران
2- ﮔﺮوه ﻣﻌﻤﺎری، داﻧﺸﮑﺪه ﻋﻤﺮان، داﻧﺸﮕﺎه تبریز، تبریز، ایران ، paria.saadatjoo@tabrizu.ac.ir
چکیده:   (3870 مشاهده)
اﻫﺪاف: اﻣﺮوزه ﻣﺼﺮف ﺑﯽرویه اﻧﺮژی ﺑﻪ یکی از ﻣﻬﻤﺘﺮین دﻏﺪﻏﻪﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺸﺮی ﺗﺒﺪیل ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی راﻫﮑﺎرﻫﺎی ﮐﺎﻫﺶ ﻣﺼﺮف اﻧﺮژی در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎ اﻫﻤﯿﺖ ﻓﺮاواﻧﯽ یاﻓﺘﻪ اﺳﺖ. یکی از ﻣﻬﻤﺘﺮین ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ در ﻣﯿﺰان اﻧﺮژی دریاﻓﺘﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن، ﻓﺮم و ﺷﮑﻞ ﮐﻠﯽ ﺑﺪﻧﻪ و ﻣﯿﺰان ﺗﺨﻠﺨﻞ ﺣﺠﻤﯽ آن اﺳﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اینکه اﺳﺘﻔﺎده از ﺧﻮدﺳﺎیه‌اﻧﺪازی در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎی ﻣﻨﺎﻃﻖ ﮔﺮم و ﻣﺮﻃﻮب روﺷﯽ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮای ﺧﻨﮏﺳﺎزی ﺑﻨﺎ اﺳﺖ، ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽﮐﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺗﺨﻠﺨﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎ در ﻣﯿﺰان ﺧﻮدﺳﺎیه‌اﻧﺪازی آن و ﮐﺎﻫﺶ اﻧﺮژی دریاﻓﺘﯽ ﺑﺪﻧﻪﻫﺎ ﺑﭙﺮدازد.
اﺑﺰار و روشﻫﺎ: این ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻧﺮم اﻓﺰار ۲۰۱۱ Ecotect ﺷﺒﯿﻪﺳﺎزی ﻓﺮم ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺧﻮدﺳﺎیه‌اﻧﺪازی ﺣﺎﺻﻞ از ﺗﺨﻠﺨﻞ ﺑﺮ ﻣﯿﺰان اﻧﺮژی دریاﻓﺘﯽ ﺟﺪارهﻫﺎی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﯽﭘﺮدازد.
یاﻓﺘﻪﻫﺎ: ﺑﺮرﺳﯽﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻋﻤﻖ ﺗﺮاس ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪای ﺑﺮ ﻣﯿﺰان ﺳﻄﻮح ﺗﺤﺖ ﺳﺎیه ﻧﺪارد و داﻣﻨﻪ اﻧﺮژی ﺗﺎﺑﺸﯽ دریاﻓﺘﯽ در ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻋﻤﻖ ﺗﺮاس ﻧﯿﺴﺖ. ﻣﻘﺎیسه ﻧﺘﺎیج ﺣﺎﺻﻞ از ﻣﺪلﻫﺎی ﻣﺘﺨﻠﺨﻞ ﺑﺎ ﻣﺪل ﺻﻠﺐ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻠﯽ ﻣﺪلﻫﺎی ﻣﺘﺨﻠﺨﻞ داﻧﻪای ﺑﻬﺘﺮین و ﻣﺪلﻫﺎی ﻣﺘﺨﻠﺨﻞ ردیفی ﺑﺪﺗﺮین رﻓﺘﺎر از ﻣﻨﻈﺮ ﺳﺎیه‌اﻧﺪازی و اﻧﺮژی ﺗﺎﺑﺸﯽ دریاﻓﺘﯽ  را دارﻧﺪ.
ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی: ایجاد ﺗﺨﻠﺨﻞ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﺎیه‌اﻧﺪازی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد و ﺗﻼش ﺑﺮای ﺑﻬﯿﻨﻪﺳﺎزی ﺳﺎیه‌اﻧﺪازی ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ایجاد ﺗﺨﻠﺨﻞ ﻣﺴﺘﻠﺰم اﻧﺠﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت و ﺷﺒﯿﻪﺳﺎزیﻫﺎی دﻗﯿﻖ ﻗﺒﻞ از ﻃﺮاﺣﯽ اﺳﺖ. 
متن کامل [PDF 1910 kb]   (1682 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: معماری کارا
دریافت: 1398/5/19 | پذیرش: 1398/8/30 | انتشار: 1398/12/27

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.