دوره 10، شماره 2 - ( 1399 )                   جلد 10 شماره 2 صفحات 162-153 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه معماری، دانشکده مهندسی، دانشگاه شهید چمران اهواز،اهواز، ایران ، k.rostampour@ scu.ac.ir
2- گروه معماری، دانشکده مهندسی، دانشگاه شهید چمران اهواز،اهواز، ایران
3- شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب، اهواز، ایران
چکیده:   (3773 مشاهده)
اهداف: در معماری سده اخیر ایران استفاده از روش‌های آسایش حرارتی ایستا فراموش شده و جای خود را به روش‌های پویا داده‌اند که در کنار محدودیت‌ها و بحران‌های زیست‌محیطی، هزینه‌های گزاف و بعضاً کاهش دسترسی به انرژی الکتریکی را موجب شده است؛ در نتیجه لزوم استفاده از عناصر و روش‌های ایستا به‌ویژه در اقلیم‌های گرم که انرژی الکتریکی بیشتری مصرف می‌شود ضروری می‌نماید. یکی از مهم‌ترین عناصر معماری سنتی ایران بادگیر است که به سبب سادگی عملکردی و استفاده از انرژی باد همچنان دارای قابلیت کارکردی است. همچنین در سالیان اخیر به‌کارگیری فناوری‌های نوین در ساختمان، همچون مواد تغییر فاز دهنده، باعث احیای روش‌های ایستا و صرفه‌جویی قابل ملاحظه در مصرف انرژی شده‌اند. لذا پژوهش حاضر تلاش نموده است تا با کاربرد این مواد در ساختار بادگیر به بهبود عملکردی آن در ایجاد سرمایش ایستا کمک نماید.
روش‌ها: پژوهش توسط مدل‌سازی جریان هوا در کانال بادگیر در نرم‌افزار فلوئنت و مقایسه دمای ورودی و خروجی آن انجام گرفته است. در این راستا سه مدل- فایبرگلاس و دو نوع مواد تغییر فاز دهنده با دمای پافشاری متفاوت به‌عنوان پوشش دیواره بادگیر- آزموده شد.
یافته‌ها: آزمون مدل‌ها نشان داد که پوشش مواد تغییر فاز دهنده بسیار بیشتر از پوشش فایبرگلاس (حداقل بین °C۴/۵ تا °C۵/۵) در کاهش دمای خروجی بادگیر موثر بوده‌اند.
نتیجه‌گیری: این میزان از سرمایش، حداقل سه ماه از فصل گرما و مدتی از شبانه‌روز در اقلیم گرم و مرطوب قشم را پوشش می‌دهد و نقش زیادی در کاهش مصرف برق ایفا خواهد نمود.
متن کامل [PDF 840 kb]   (1511 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: معماری کارا
دریافت: 1398/11/20 | پذیرش: 1398/12/29 | انتشار: 1399/6/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.