دوره 4، شماره 1 - ( 1393 )                   جلد 4 شماره 1 صفحات 45-37 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.23224991.1393.4.1.7.1

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
ziari R, ziari K. The Comparative Study Of Formation And Spread of Isfahan School And Tehran Style In Urban Space. Naqshejahan 2014; 4 (1) :37-45
URL: http://bsnt.modares.ac.ir/article-2-11136-fa.html
زیاری رضا، زیاری کرامت اله، عبدلی محمدرضا، زیاری سمیه. بررسی تطبیقی تکوین و گسترش مکتب اصفهان و سبک تهران در فضای شهری. نقش جهان - مطالعات نظری و فناوری های نوین معماری و شهرسازی. 1393; 4 (1) :37-45

URL: http://bsnt.modares.ac.ir/article-2-11136-fa.html

بررسی تطبیقی تکوین و گسترش مکتب اصفهان و سبک تهران در فضای شهری
رضا زیاری1 ، کرامت اله زیاری 2، محمدرضا عبدلی3، سمیه زیاری4
1- دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، پردیس بین المللی کیش، دانشگاه تهران
2- دانشگاه تهران
3- دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، پردیس البرز، دانشگاه تهران
4- کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
چکیده:   (11739 مشاهده)
تاریخ معماری و شهرسازی ایران همواره در طول تاریخ خود شاهد تحولات و دگرگونی‌هایی در زمینه نگرش‌ها، عقاید، شیوه‌ها و سبک‌ها، در هر دو بعد محتوایی و بصری بوده است. تأثیر‌پذیری از سنت وجهان‌بینی برخاسته از فرهنگ وآداب بومی، در دوره‌هایی محور این تغییرات بوده وگاهی نیز با الگو‌برداری از تحولات معماری و شهرسازی جهان، دست‌خوش دگرگونی شده است. مکتب اصفهان با تأکید بر فرهنگ، هنر و اندیشه اسلامی- ایرانی، دوران پرفروغ و اثرگذاری در دوره صفویه داشته است و حتی این تأثیرات تا به امروز در برخی شهرهای سنتی نیز هنوز قابل روئیت است. در دوره قاجار نیز در ابتدا مکتب اصفهان ادامه می‌یابد؛ اما با ورود ایران به بازارهای جهانی و برقراری روابط با دیگر کشورها، زمینه برای تغییر فرم و محتوای شهرهای ایرانی فراهم می‌گردد که با تولد سبک تهران، تغییراتی اجرا می‌شود که به طور عمده بر پایه ی نگرش‌های مدرنیستی شکل می‌یابد. در این نوشتار تلاش شده ضمن تشریح خصوصیات و ویژگی‌های هر یک از شیوه‌های اصفهان و تهران- که تأثیرات شگرفی در معماری و شهرسازی ایران داشته اند- زمینه‌های اشتراک و افتراق فضاها و عناصر شهری در این شیوه‌ها مورد مقایسه قرار گیرد. نتایج این بررسی حاکی از چرخش آشکار و تغییر نقش فضای عمومی، فضاهای باز و بروز برون‌گرایی به جای درون‌گرایی در سبک تهران است؛ به گونه‌ای که پیوند معماری بومی ایران با معماری غرب و سرمشق گیری از بناهای اروپایی و از سوی دیگر دگرگونی کلی مفهوم «شار» در این سبک کاملا مشهود است.
واژه‌های کلیدی: مدرنیسم، مکتب اصفهان، سبک تهران، معماری ایرانی، فضای شهری
متن کامل [PDF 2159 kb]   (4672 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله ی تحلیلی | موضوع مقاله: معماری
دریافت: 1393/2/2 | پذیرش: 1393/1/1 | انتشار: 1393/6/25
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.