---

اهداف: هدف پژوهش دستیابی به معیارهای عملیاتی برای طراحی و بهبود کیفیت قرارگاه های رفتاری مطابق با ارزش­های کیفی_مکانی در پارک­های محله ای و لحاظ نمودن مؤلفه های مؤثر با رویکردی کل‌نگر (عینی-ذهنی) است. بر اساس پیش فرض های باغ ایرانی، این مهم در معماری منظر، می‌تواند به تقویت تعاملات اجتماعی پارک ها، کمک نماید.
روش ها: ابتدا با روش توصیفی- تحلیلی، معیار­های عینی-ذهنی قرارگاه های رفتاری، در قالب چارچوب نظری تدوین می شود. به منظور ارزیابی و اولویت بندی معیارهای مذکور، از روش مطالعه موردی، با کمک فناوری های نوین منظر و ابزارهای مدلسازی نحوی و میدانی، شامل مشاهده، پرسشنامه بسته و نقشه های شناختی، استفاده شده است.
یافته ها: مقایسه اصول در نظرگرفته شده در نمونه های انتخابی، نشان داد که از میان معیارهای عینی مکان در قرارگاه های رفتاری پارک های محله ای منطقه ۵ شهرداری تهران، ایمنی، آسایش فیزیکی و فعالیت های پویا و از میان معیارهای ذهنی مکان، معیار امنیت و اجتماع پذیری درکیفیت کالبدی پارک از نگاه جامعه آماری تحقیق از الویت بیشتری برخوردار است.
نتیجه گیری: افراد، موقعیت‌های مکانی را که دارای گشودگی طراحی‌اند و در مجاورت قرارگاه‌های اجتماعی فعال قراردارند، را به عنوان قرارگاه ‌های ذهنی و بدون توجه به ارزش کالبدی و به واسطه ویژگی های ذهنی استفاده می کنند. بازه های عددی حاصل از مدلسازی و مقایسه، نشان دهنده توجه طراحان به شکل زمین در طراحی پارک و عدم توجه درست به کیفیت مکانی قرارگاه‌ های رفتاری است که این مهم با امنیت و اجتماع پذیری پارک ارتباط مستقیم دارد.