دوره 9، شماره 4 - ( 1398 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 322-313 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- ﮔﺮوه ﺷﻬﺮﺳﺎزی، داﻧﺸﮑﺪه ﻫﻨﺮ و ﻣﻌﻤﺎری، داﻧﺸﮕﺎه ﮔﯿﻼن، ﮔﯿﻼن، ایران
2- ﮔﺮوه ﺷﻬﺮﺳﺎزی، داﻧﺸﮑﺪه ﻫﻨﺮ و ﻣﻌﻤﺎری، داﻧﺸﮕﺎه ﮔﯿﻼن، ﮔﯿﻼن، ایران ، mehrnaz.molavi@gmail.com
2- ﮔﺮوه ﺷﻬﺮﺳﺎزی، داﻧﺸﮑﺪه ﻫﻨﺮ و ﻣﻌﻤﺎری، داﻧﺸﮕﺎه ﮔﯿﻼن، ﮔﯿﻼن، ایران ، mehrnaz.molavi@gmail.com
چکیده: (6155 مشاهده)
ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن و ﮔﺴﺘﺮش ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﺴﺎیل ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ اﻋﻢ از ﻣﺸﮑﻼت ﺗﺮاﻓﯿﮑﯽ، آﻟﻮدﮔﯽﻫﺎی ﺻﻮﺗﯽ و ﻫﻮایﯽ، ﭘﺮاﮐﻨﺪهرویی، ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎری ﮐﺎرﺑﺮیﻫﺎ و ﻏﯿﺮه ﮔﺮیبان‌گیر مدیران ﺷﻬﺮی اﺳﺖ. ﺗﻮﺳﻌﻪ پایدار از ﺟﻤﻠﻪ روشﻫﺎیی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﺣﺪاﻗﻠﯽ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺳﻌﯽ در ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻌﻀﻼت ﻓﻌﻠﯽ ﺷﻬﺮﻫﺎ دارد. یکی از ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎی این اﻟﮕﻮ، رﺷﺪ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺪﻋﯽ اﻧﻄﺒﺎق ﺑﺎ اﺻﻮل پایداری اﺳﺖ. این ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺳﻌﯽ دارد ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎی اﺻﻠﯽ رﺷﺪ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ و اﻧﻄﺒﺎق آن ﺑﺎ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎی ﺗﺌﻮری ﭼﯿﺪﻣﺎن ﻓﻀﺎ در ﺳﻪ ﺑﺎﻓﺖ ﺷﻬﺮی ﻣﻮﺟﻮد در ﺑﺠﻨﻮرد ﺑﻪ ﮐﺸﻒ رواﺑﻂ ﺑﯿﻦ این ﺷﺎﺧﺺﻫﺎ ﺑﭙﺮدازد. در این راﺳﺘﺎ ﺳﻪ ﻣﻮﻟﻔﻪ اﺻﻠﯽ رﺷﺪ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ (ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﭘﯿﺎدهﻣﺪاری، اﺧﺘﻼط ﮐﺎرﺑﺮی و ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ) در این ﺑﺎﻓﺖﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮی از روش TOPSIS و ANP ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪهاﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮای ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﭼﯿﺪﻣﺎن ﻓﻀﺎ ﻧﯿﺰ از ﻧﺮماﻓﺰار Depthmap UCL اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ از ﻧﻮع ﺗﻮﺳﻌﻪای ﺑﻮده و از روشﻫﺎی ﻣﯿﺪاﻧﯽ، ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪ و ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪای ﺑﺮای ﮔﺮدآوری اﻃﻼﻋﺎت اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎیج ﺣﺎﺻﻞ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ این اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﭘﯿﺎدهﻣﺪاری و اﺧﺘﻼط ﮐﺎرﺑﺮی در ﺳﻪ ﺑﺎﻓﺖ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ، ﺗﺎﺛﯿﺮﭘﺬیر از ﻫﻢﭘﯿﻮﻧﺪی و اﺗﺼﺎلﭘﺬیری ﻣﻌﺎﺑﺮ ﺑﻮدهاﻧﺪ و ﺑﺎ اﻓﺰایش این ﺷﺎﺧﺺﻫﺎ، اﻓﺰایش ﭘﯿﺎدهﻣﺪاری و اﺧﺘﻼط ﮐﺎرﺑﺮی در ﺑﺎﻓﺖﻫﺎ دیده ﻣﯽﺷﻮد. اﻣﺎ در ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺎﺧﺺ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ در این ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﺎﺛﯿﺮﭘﺬیری یادﺷﺪه دیده ﻧﺸﺪه اﺳﺖ.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
طراحی شهری
دریافت: 1397/3/29 | پذیرش: 1398/8/27 | انتشار: 1398/12/27
دریافت: 1397/3/29 | پذیرش: 1398/8/27 | انتشار: 1398/12/27
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |