بمانیان محمدرضا، درازگیسو سیدعلی، سالم پایا. بررسی تطبیقی کاربرد نماد و نشانه در آثار معماری دوره های صفوی و معاصر ایران. نقش جهان - مطالعات نظری و فناوری های نوین معماری و شهرسازی. 1392; 3 (2) :13-21
URL: http://bsnt.modares.ac.ir/article-2-10222-fa.html
1- عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشجو/ دانشگاه تربیت مدرس
3- ----
چکیده: (22246 مشاهده)
گرایش به کاربرد نماد ، نشانه و رمز همواره با نوع بشر همراه بوده است. دیرپا ترین آنها را در آثار انسانهای نخستین که به دلایل تکنیکی بیشتر در قالب نقاشیهای دیواری است دیدهایم و در جامعهی امروزی دیگر کمتر بستری را میتوان یافت که در آن نشانی از نمادها و نشانه ها نباشد زیرا که نماد و نشانه برای بروز و ظهور، بستری جز ذهن خلاق خالق خود نمی طلبد، . اما نشانه نیز به عنوان یکی از اقسام رابطه، برای برقراری ارتباط نیازمند جامعهای پویا ست که طرف دوم این ارتباطاند. میزان کاربرد نماد و نشانه در جایگاههای مختلف و گستردگی و تنوع اقسام آن از جمله مواردی است که همواره بر پیچیدگی کشف معنای حقیقی آن افزوده است. و این شناخت نادرست همواره تگنای این ارتباط بوده است. مقاله در پاسخ به دو سوال نماد و نشانه چیست و جایگاه کاربرد آنها در معماری کجا ست؟و تفاوت کاربرد نماد و نشانه در دوره های صفوی و معاصر در چیست؟سعی بر آن دارد تا با اشاره به انواع نشانه و ارائهی دسته بندی از جایگاههای کاربرد نماد و نشانه در آثار معماری، به بررسی تطبیقی آثار دو دورهی معماری ایران بپردازد. در این راستا با استفاده از ترکیب روشهای تحقیق استدلال منطقی و تفسیری- تاریخی به بحث پیرامون انواع نشانه، جایگاههای کاربرد آن در معماری و تحقیق در نمونههای موردی پرداخته شده است. در انتها با مقایسهی دو دورهی صفوی و معاصر به بررسی تفاوتها و شباهتها و روند کاربرد نماد و نشانه در بستر معماری خواهیم پرداخت.
نوع مقاله:
مقاله ی تحلیلی |
موضوع مقاله:
پژوهش هنر|کلیات معماری و شهرسازی|معماری|معماری اسلامی ایرانی دریافت: 1392/7/18 | پذیرش: 1392/7/1 | انتشار: 1392/7/12