ﮔﺮوه ﻣﻌﻤﺎری، داﻧﺸﮑﺪه ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﻣﻌﻤﺎری و ﺷﻬﺮﺳﺎزی، داﻧﺸﮕﺎه ﺗﺮﺑﯿﺖ دﺑﯿﺮ ﺷﻬﯿﺪ رﺟﺎیﯽ، ﺗﻬﺮان، ایﺮان ، msttd@srttu.edu
چکیده: (8727 مشاهده)
اﻫﺪاف: وﺟﻮد ﻧﻘﺺ در ﺗﺎﻣﻴﻦ اﻫﺪاف ﺣﻔﺎﻇﺖ، ﻧﮕﻬﺪاری، اﺳﺘﺤﮑﺎمﺑﺨﺸﯽ و ﻣﺮﻣﺖ ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﻳﺨﯽ آﺟﺮی اﻳﺮان، ﺷﺎﺧﺺ ﻧﺎرﺳﺎﻳﯽ ﻋﻤﻠﮑﺮد در ﺣﻔﻆ اﺻﺎﻟﺖ ﻣﻴﺮاث ارزﺷﻤﻨﺪ ﻣﻌﻤﺎری اﻳﺮان ﻃﯽ ﻣﺪاﺧﻼت ﺳﺎزهای اﺳﺖ. ﻫﺪف ایﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، رﻣﺰﮔﺸﺎﻳﯽ از ﻣﺪل ﭘﺎﻳﺪاری ﻟﺮزهای ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﻳﺨﯽ آﺟﺮی اﻳﺮان ﺑﻮد.
ﻣﻮاد و روشﻫﺎ: ﭘﮋوﻫﺶ ﭘﯿﻤﺎیﺸﯽ و ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺣﺎﺿﺮ روی ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎریﺨﯽ ﭘﺎیﺪار ارزﺷﻤﻨﺪ ایﺮاﻧﯽ اﺟﺮا ﺷﺪ. ﺗﻌﺪاد ۳۶ ﺑﻨﺎ ﺑﺎ روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮی ﻏﯿﺮﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻗﻀﺎوﺗﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪ. از ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪ ﻣﺤﻘﻖﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺮای ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﻓﻨﯽ و ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺑﻨﺎﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. اﺑﺘﺪا یﮏ ﻣﺪل اوﻟﯿﻪ ﻃﺮاﺣﯽ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ دادهﻫﺎی ﺗﺠﺮﺑﯽ و ﮐﻤﮏ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﺴﯿﺮ اﺻﻼح ﺷﺪ. دادهﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﺮماﻓﺰار SPSS ۱۹ از ﻃﺮیﻖ آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻋﺎﻣﻞ اﮐﺘﺸﺎﻓﯽ و روش واریﻤﺎﮐﺲ در اﺳﺘﺎﻧﺪاردﺳﺎزی ﮐﺎیﺰر و ﻧﺮماﻓﺰار AMOS ۱۵ ﺑﺎ ﻣﺪل ﻣﻌﺎدﻻت ﺳﺎﺧﺘﺎری (SEM) و اﻧﺠﺎم ﺑﺮازشﻫﺎی ﻣﻄﻠﻖ، ﺑﺮازش ﺗﻄﺒﯿﻘﯽ، ﺑﺮازش ﻣﻘﺘﺼﺪ و رﮔﺮﺳﯿﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪﻧﺪ.
یﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﺳﻪ ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﯽ ﺑﺎ ارزش ویﮋه ﺑﺎﻻ ﺑﻪﺗﺮﺗﯿﺐ ۳۷/۱۹%، ۳۶/۹۵% و ۲۲/۰۷% ﺑﺎ ﻧﺎمﻫﺎی ﺧﺮاﺑﯽ ﻟﺮزه اﻧﮕﯿﺰی، اﺳﺘﻄﺎﻋﺖ ﻟﺮزه ﭘﺬیﺮی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و ﻟﺮزهﭘﺬیﺮی ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﮐﺸﻒ ﺷﺪﻧﺪ. ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﻨﯽ داری ﻣﯿﺎن اﺳﺘﻌﺪاد ﺧﺮاﺑﯽ و ﻟﺮزهاﻧﮕﯿﺰی ﺑﺎ اﺳﺘﻄﺎﻋﺖ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻟﺮزهﭘﺬیﺮی ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎریﺨﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ. ﻋﺎﻣﻞ ﺧﺮاﺑﯽ و اﺳﺘﻌﺪاد ﻟﺮزه اﻧﮕﯿﺰی ﺑﺮ ﻋﺎﻣﻞ اﺳﺘﻄﺎﻋﺖ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻟﺮزهﭘﺬیﺮی ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﻌﻨﯽداری داﺷﺖ.
ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی: ﻣﺪل ﭘﺎﻳﺪاری ﻟﺮزهای ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﻳﺨﯽ آﺟﺮی اﻳﺮان ﺗﺎیﯿﺪ ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﺪیﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ ﺑﺎ ازدیﺎد اﺳﺘﻌﺪاد ﺧﺮاﺑﯽ یﺎ ﻟﺮزهاﻧﮕﯿﺰ، ﺧﺮاﺑﯽ ﻟﺮزه ای ﺑﻨﺎﻫﺎ ﺷﺪت ﻣﯽیﺎﺑﺪ و ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻘﺪار ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ زﻟﺰﻟﻪ، ﭘﺎیﺪاری ﻟﺮزه ای ﺑﻨﺎﻫﺎ اﻓﺰایﺶ ﻣﯽ یﺎﺑﺪ. اﻓﺰایﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و در واﻗﻊ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻨﺎﺳﺒﺎت اﺑﻌﺎدی ﻧﯿﺰ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ، ﭘﺎیﺪاری ﻟﺮزهای ﺑﻨﺎﻫﺎ را اﻓﺰایﺶ ﻣﯽدﻫﺪ.
نوع مقاله:
مقاله ی فنی |
موضوع مقاله:
معماری کارا دریافت: 1395/4/21 | پذیرش: 1396/10/23 | انتشار: 1397/4/28