بایزیدی قادر، اعتصام ایرج، حبیب فرح، مختاباد امرئی مصطفی. جستاری بر تبیین دیدگاههای منطقه گرایی و سیر تحول آنها در معماری معاصر. نقش جهان - مطالعات نظری و فناوری های نوین معماری و شهرسازی. 1392; 3 (1) :7-18
URL: http://bsnt.modares.ac.ir/article-2-9498-fa.html
1- دانش آموخته دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران و مدیر گروه معماری علوم و تحقیقات کردستان
2- استاد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه معماری، تهران، ایران.
3- دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه معماری، تهران، ایران.
4- دانشیار دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر و معماری، تهران، ایران.
چکیده: (15513 مشاهده)
منطقهگرایی، دیدگاهی تحلیلی و انتقادی است که با تأکید بر حفظ ویژگیها و خصوصیات خاص مکان، برای هویت خاص منطقه در مقابل خصوصیات عام جهانی اولویت قائل است. مقاله حاضر در پی آن است که از رهگذر بررسی پیشینه و سیر تحول نظریه منطقهگرایی در معماری از طریق تحلیل دیدگاه صاحبنظران و مصادیق به تبیین رویکردهای غالب در این حوزه همت گمارد. روش تحقیق در این نوشتار بر مبنای روش کیفی و تحلیلی– تفسیری است و از شیوه اسنادی استفاده شده است. نتایج مطالعات حاکی از آن است که نظریه منطقهگرایی از رویکردهای بومیگرایانه و تأکید بر برداشتهای کالبدی و مباحث سبکی، شکلی و زیبایی شناسی منطقه، به سمت رویکردهای نوین و توجه به مباحث اجتماعی، فرهنگی، زیستبوم و ارتباطات انسانی تغییر رویه داده، در پی تعدیل اندیشههای تعصبگرایانه و محدودیتزای پیشین و تقویت نگرش تعاملی و استفاده از مزایای جهانی است. تأکید بر مشارکت مردم و طراحی با تمرکز بر نیازها و قابلیت محلی در راستای تحقق توسعه پایدار، روش پائین به بالا در طراحی به جای روش متمرکز از بالا به پایین، توجه به نیازهای واقعی انسان و ارزشهای فرهنگی، اجتماعی و هنجاری در راستای مقاومت در برابر یکسانی محیط مصنوع، تقویت حس مکان، حفاظت خلاق به جای نگاه رجعتگرا، منطقهگرایی انتقادی و منطقهگرایی تعاملی از راهبردها و گفتمانهای غالب منطقهگرایی در قالب رویکردهای کالبدی، بوم شناختی و معنایی به شمار میروند.
نوع مقاله:
مقاله ی تحلیلی |
موضوع مقاله:
معماری دریافت: 1391/12/1 | پذیرش: 1392/3/25 | انتشار: 1392/6/30