کاربرد کامپوزیت های پلیمری- الیافی در مقاوم سازی بناهای موجود

موضوع زلزله و آثار ویران‌گر آن، همواره به‌عنوان چالشی بزرگ پیشِ روی جوامع انسانی قرار داشته است. دانشمندان و متخصصانِ عرصه‌ ساخت‌وساز، از سال‌ها پیش، با جهدی جدی در جهت یافتن راه‌حل‌هایی برای کاستن از صدمات وارد بر بناها در اثر لرزش زمین، و کاهش تلفات و خسارات ناشی از آن، تلاش کرده‌اند. در ایران، که بر روی یکی از کمربندهای فعال زلزله‌‌ی دنیا قرار گرفته، و زمین‌لرزه‌های مخربی را تجربه نموده است، معضل مذکور، منتهای اهمیت را دارد. ساختمانی ضدزلزله، تا حد زیادی در فروکاستنِ تلفاتِ جانیِ ناشی از زمین‌لرزه و خساراتِ معیشتی و لطماتِ اجتماعیِ آن، مؤثر و تواناست. مقاوم‌سازی لرزه‌ای ساختمان‌های موجود، از مسائل مبتلابِهِ کشور است. یکی از پیش‌نهادهای مطلوب در راستای بهبود عمل‌کرد لرزه‌ای بناهای حاضر، کاربست کامپوزیت‌هاست. این ساخت‌مایه‌ها، می‌توانند جهت افزایش مقاومت درون‌صفحه‌ای و برون‌صفحه‌ایِ عناصر سازه‌ای، به‌عنوان راه‌کاری کارامد، مورد بهره‌برداری قرار گیرند. به‌علاوه، با استفاده از این مصالح، وزن افزوده بر سازه‌ی‌ اولیه، به‌طور چشم‌گیری کاهش یافته، و این امر، گامی مؤثر جهت بهینه‌سازیِ روش‌های ترمیم و تقویت ساختمان‌های موجود خواهد بود. این نوشتار، در پیِ آن است تا با معرفی ساخت‌مایه‌ای نوین، و بررسی توانش‌هایش، بینشی کمینه را در راستای بهسازی لرزه‌ای ساختمان‌های ضعیف موجود، در اختیارِ متخصصانِ گستره‌ی‌ ساختمان‌سازی نهد، تا گامی در جهت کاهش ویرانی‌های ناشی از زلزله، و در نتیجه، فراهم آوردن شرایط اطمینان‌بخش‌تری برای نسل‌های آینده در کشور، برداشته باشد.