سیلوایه سونیا، دانشجو خسرو، فرمهین فراهانی سعید. هندسه در معماری ایـرانی پیش از اسلام و تجلی آن در معماری معاصر ایران. نقش جهان - مطالعات نظری و فناوری های نوین معماری و شهرسازی. 1392; 3 (1) :55-66
URL: http://bsnt.modares.ac.ir/article-2-6205-fa.html
1- دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- استادیار گروه معماری، دانشکدهی هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
3- پژوهشگر دکتری معماری، دانشکدهی هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
چکیده: (29013 مشاهده)
هندسه یکی از بنیانهای هنر و معماری سنتی ایران است که در سراسرآثار فاخر به جای مانده از گذشته، میتوان نمودهایی از آن را مشاهده کرد. این مهم در معماری اهمیت بیشتری مییابد زیرا مبنای کار معماری «ساختن» است و برای ساختن لازم است از یک هندسه و نظم دقیق استفاده شود. نه تنها آثار معماری سنتی ایرانی از دوره باستان تا دوران اسلامی از هندسه بهره بردهاند، معماری معاصر ایران نیز خود را پایبند به این اصول معرفی میکند. این مقاله برآن است تا ضمن شناخت دقیق از اصول هندسی موجود در معماری سنتی و ریشههای فکری و مبانی نظری آن، تجلی آن را در آثار معماری معاصر مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. پرسش اصلی این پژوهش به شناخت اصول هندسی معماری سنتی و کیفیت کاربرد آن در معماری معاصر مربوط میشود. به عبارت دیگر، سوال اصلی آن است که اصول هندسی بهکار رفته در معماری سنتی کدامند؟ و تجلی این اصول در معماری معاصر ایران چگونه است؟ دستاوردهای پژوهش نشاندهنده آن هستند که استفاده از نظم هندسی در پلان همراه با بهرهگیری از هندسه پنهان، و ایجاد درک هندسی با استفاده از احساس ایستایی، بیش از سایر مفاهیم هندسی معماری سنتی، در معماری معاصر مورد توجه قرار گرفتهاند. علاوه برآن که بهرهگیری از کهن الگوها و نقشمایههای معماری سنتی همواره مورد نظر معماران معاصر بوده است.
نوع مقاله:
مقاله ی تحلیلی |
موضوع مقاله:
معماری دریافت: 1391/3/21 | پذیرش: 1391/8/6 | انتشار: 1392/6/30